ناخنک چشم
بیماری ناخنک چشم
ناخنک چشم ، در واقع بافتی صورتی رنگ و برآمده می باشد که به دنبال تغییرات دژنراسیون الاستیک در قسمت ملتحمه چشم و بخش تحتانی آن ؛ یعنی تنون رخ می دهد و در قرنیه چشم ظاهر می گردد.
در ارتباط با روند رشد ناخنک چشم ؛ بهتر است بدانید که رشد بعضی از آن ها بعد از رسیدن به اندازه ای خاص ، توقف یافته و در مقابل ، رشد برخی دیگر از آن ها تا پایان عمر تداوم می یابد ؛ البته لازم به ذکر است که رشد این نوع از ناخنک ها تدریجی بوده و روند کندی دارد.
در مواردی که ناخنک در حال رشد است ، باید حتما تحت درمان قرار گیرد ؛ چرا که ناخنک در صورت پیشروی رشد ، می تواند به انسداد کامل مسیر بینایی بیانجامد.
باید متذکر شد که ناخنک بعد از آب مروارید ، یکی از رایج ترین مواردی است که در راستای درمان آن ؛ انجام عمل جراحی ، ضروری می باشد.
روند شکل گیری ناخنک در چشم به چه صورت است ؟
ناخنک در وهله اول ، به شکل یک بافت در ناحیه ملتحمه چشم بیمار بروز یافته و رنگ آن سفید است.
این بافت ، تدریجا در جهت قرنیه چشم رشد پیدا کرده و از آن جا که عروق خونی زیادی در این بخش از چشم موجود است ، رنگ آن به صورتی و در برخی موارد به قرمز متمایل می شود.
علل به وجود آورنده ناخنک
- وراثت و ژنتیک : از جمله رایج ترین دلایل ایجاد کننده ناخنک به شمار می رود.
- جنسیت : از دیگر عواملی است که در ابتلا به این عارضه چشمی ، اثر گذار می باشد ؛ به طوری که معمولا افراد مبتلا به این بیماری را زنان تشکیل می دهند.
- آب و هوا و جغرافیا : نواحی گرم و خشک و نیز مناطق آفتاب خیز ، بیش از دیگر مناطق ؛ افراد را در معرض ابتلا به ناخنک قرار می دهند ، لذا شاهد آن هستیم که افراد ساکن مناطق با آب و هوای گرم و خشک و همچنین افرادی که در فضاهای بدون سقف فعالیت دارند و در معرض تابش اشعه فرابنفش خورشید می باشند ؛ بیشتر از دیگر افراد ، مستعد ابتلا به این عارضه هستند.
از این رو در بین فصول سال ، فصل تابستان به دلیل تابش مستقیم اشعه خورشید ؛ بیش از سایر فصول احتمال پیدایش ناخنک را افزایش می دهد.
لازم به ذکر است که آلودگی هوا ، باد شدید و گرد و غبار و ذرات موجود در هوا نیز از جمله شایع ترین علل بروز ناخنک به شمار می روند.
تاثیر ناخنک در بینایی چشم
معمولا فرایند دیدن ، به کمک 4 ناحیه از چشم صورت می گیرد :
شبکیه چشم
این ناحیه در پشت چشم قرار گرفته است ، و از بافتی لایه ای تشکیل شده که پس از دریافت نور و رنگ ، اطلاعات دریافت شده را به سیگنال های الکتریکی مبدل می کند.
عصب بینایی
برای اینکه سیگنال های الکتریکی در مغز ترجمه شوند ، عصب بینایی سیگنال های ایجاد شده توسط شبکیه چشم را ، پس از دریافت به مغز انتقال می دهد.
قرنیه چشم و عدسی
محل قرار گیری این نواحی در جلوی چشم می باشد. برای اینکه تصویری بر روی شبکیه چشم ایجاد شود ، این نواحی نوری که به چشم وارد می شود را متمرکز می کنند. اگر فردی مبتلا به بیماری ناخنک باشد ، کانژکتیوا یا ملتحمه چشمی با شروع از ناحیه مجراهای اشکی ، در نهایت بر روی ناحیه قرنیه چشم ، رشد و گسترش می یابد.
روش های تشخیص ناخنک
در صورتی که بیمار در دید طبیعی خود تغییراتی را احساس کرد ، بهتر است برای معاینه چشم به چشم پزشک مراجعه کند. زیرا ممکن است این علائم نشان دهنده مراحل اولیه ایجاد ناخنک در چشم باشند. برای تشخیص بیماری ناخنک پزشک ممکن است ، سوالاتی در زمینه سابقه بروز مشکلات چشمی در خانواده تان از شما بپرسد.
همچنین مدت زمان ماندگاری علائم و زمان شروع آن ها را از شما می پرسد. سپس سوالاتی در زمینه دارو های مصرفی و رژیم غذایی نیز از شما پرسیده می شود. با توجه به علائم و نوع مشکل چشمی شما ، ممکن است چشم پزشک از تست های بینایی متفاوتی ، برای تشخیص بیماری در شما استفاده کند.
در هنگام معاینه ، ساختمان چشم به دقت مورد بررسی قرار داده می شود و چشم پزشک با تاباندن نور به داخل مردمک چشم ، میزان واکنش مردمک و مشکلات موجود در آن را بررسی می کند. نکته دیگر در معاینه چشم های بیمار ، توجه به حرکت چشم ها و هماهنگی آن ها با یکدیگر می باشد.
تست های تشخیصی
تست تشخیصی دیگر برای بررسی و شناسایی اختلالات بینایی ، بررسی میزان دقت بینایی می باشد. برای این بررسی چشم پزشک از چارت اسنلن بهره می گیرد. مکانیزم این تست اینگونه است که هر چه بیمار بتواند ، حروف در خط های پایین تری را به درستی شناسایی کند و بخواند ، چشم او دارای دید بهتری است. در مواردی که بیمار قادر به دیدن حروف پایین تر نباشد ، از عدسی های اصلاحی در بیمار استفاده می شود.
در صورتی که بیمار حتی به کمک عدسی های اصلاحی ، قادر به دیدن حروف نباشد چشم پزشک می تواند به وجود مشکل چشمی مانع از دید بیمار در او پی ببرد.
نشانه های ناخنک چشم چیست؟
ناخنک در مراحل اولیه ، غالبا هیچ گونه علامتی نداشته و خیلی کوچک و کمرنگ است ؛ به طوری که حتی علائمی اعم از سوزش و خارش را نیز به دنبال ندارد.
اما توجه داشته باشید که ناخنک به تدریج ، منجر به پیدایش ضایعه ای بر روی قرنیه شده و بدین ترتیب بر روی بینایی فرد تاثیر سوء گذاشته و به تاری دید می انجامد.
شایان ذکر است که چنانچه رشد ناخنک ، پیشروی کرده و سایز آن بزرگ شود ؛ می تواند سبب انسداد بینایی شده و همچنین موجب بروز تغییر در انحنای قرنیه گردد که این اتفاقات در نهایت منتج به کاهش میدان دید بیمار شده و وی را ملزم به انجام جراحی خواهند نمود.
درمان ناخنک چشم
در مواردی که ناخنک کوچک بوده و علائمی از قبیل سوزش ، قرمزی و خارش به همراه نداشته باشد ، درمان خاصی نیاز نخواهد داشت.
اما در صورتی که سبب بروز التهاب در چشم ها شده و قرمزی و سوزش چشم ها را به دنبال داشته باشد ، ممکن است پزشک با تجویز قطره های اشک مصنوعی اقدام به کنترل علائم این عارضه نماید.
توجه نمایید چنانچه ناخنک موجب بروز التهاب شدید چشمی گردد ، احتمالا پزشک از طریق تجویز قطره های ضدالتهاب و قطره های استروئیدی ، نسبت به تسکین علائم بیماری اقدام خواهد نمود.
در مواردی که سایز ناخنک ها رشد زیادی داشته باشد ، ممکن است فرد دچار آستیگماتیسم و به دنبال آن تاری دید شود ؛ در چنین مواردی فرد نیازمند جراحی ناخنک خواهد بود.
روند درمان جراحی ناخنک
- با توجه به شدت مشکلات چشم و وضعیت بیمار ، روش بیهوشی برای بیمار انتخاب می شود. معمولا جراحی ناخنک به کمک بی حس کردن چشم ها انجام می شود.
- لازم است در حین عمل جراحی پلک های بیمار کاملا باز نگه داشته شوند.
- سپس پزشک اقدام به تراشیدن ناخنک از قرنیه و صلبیه چشم می کند.
- در این جراحی پس از خارج سازی ، قسمتی از کانژکتیوا یا ملتحمه زیر پلک بالا ، این قسمت بر روی صلبیه چشم بیمار پیوند زده می شود.
- در این جراحی از بخیه های قابل جذب در محل های برش استفاده می شود ، که پس از گذشت مدتی خودبخود از بین می روند و نیاز به کشیدن ندارند.
هزینه عمل ناخنک چشم
بیمار جهت اطلاع از هزینه نهایی عمل جراحی ناخنک ، باید در ابتدا توسط پزشک مورد بررسی و آنالیز دقیق قرار گیرد.
پس از انجام معاینات مورد نیاز ، هزینه قطعی جراحی ناخنک توسط پزشک به بیمار ابلاغ می گردد.
